Details

Published: 14 October 2018

Afgelopen zondag hebben we een mooie Service Dress in bruikleen mogen ontvangen. Deze Service Dress is afkomstig van de heer L.M. Barten uit Horn die gediend heeft in de rang van Sergeant bij de Prinses Irene Brigade. De heer Barten was opgekomen in de lichting van 1931 om in het Nederlandse leger zijn dienstplicht te vervullen. Na enkele herhalings oefeningen na zijn dienstplicht werd hij op dinsdag 11 april opgeroepen voor de Voormobilisatie en moest zich melden bij de Openbare school aan de Minderbroedersingel in Roermond. Hij werd ingedeeld bij de Mitrailleur Compagnie van het 13^e Regiment langs het Defensiekanaal in de Peel nabij Elzendorp. Op 5 mei 1940 wordt er groot alarm geslagen wegens grote Duitse troepenconcentraties langs de grens en neemt Dpl. Barten met zijn mitrialleur eenheid stelling in één van de kazematten langs het Defensiekanaal. Tijdens de Duitse inval van 10 mei 1940 hoort men in de verte wel de geluiden van de oorlog maar krijgt men geen vijand binnen eigen bereik. Op 11 mei om 01:00 uur krijgt men van een piepjonge Vaandrig de opdracht om de kazemat te verlaten en zich terug te trekken daar men ingesloten dreigt te raken. Men krijgt uiteindelijk de opdracht om te proberen Moerdijk te bereiken maar op enkele kilometers voor Moerdijk krijgt men van een Militaire Politie te horen dat de Moerdijkbrug reeds in Duitse handen is en men maar moet proberen om Zeeland te bereiken. Na 60 zenuwslopende uren zonder slaap en verzorging bereikt hij Middelburg waar hij ook de rest van de Compagnie terug ziet. Zeeuws-Vlaanderen houdt nog stand en zij zullen daar naartoe gaan om de strijd tegen de Duitsers op te pakken. Met houten vissersboten worden ze op 17 mei 1940 de Schelde over gezet, maar voordat ze de strijd kunnen aangaan heeft Zeeuws-Vlaanderen zich ook overgegeven. Op 18 mei proberen ze met zo'n 120-130 in overgebleven vrachtwagens België en Frankrijk te bereiken. Bij de Belgische grens moeten ze wel hun wapens inleveren en de Duitsers zitten hun inmiddels op de hielen. Ze horen hoe achter hen het Britse Expeditieleger bij Duinkerken door de Duitsers zwaar onder vuur wordt genomen. Via Normandië komen ze uit in Brest waar ze op 10 juni 1940 aan boord gaan van een Brits schip dat hun naar Engeland zal brengen. Bij het binnenkomen van de haven in Plymouth worden ze verwelkomt door een 'Band Doedelzakspelers' in Schotse uniformen en door honderden meisjes die uit de ramen van de fabrieken langs de wal puilen.

In Engeland beleefde Barten zijn beste tijd ooit. Omdat hij engels sprak werd hij ingezet als boodschapper, kreeg een fiets en genoot veel vrijheid. Hij heeft daar ook veel plaatsen bezocht in zijn vrije tijd. Ook waren daar veel aardige meisjes. In Congleton, Engeland, werd op 11 januari 1941 de Prinses Irene Brigade opgericht van Nederlandse militairen en Engelandvaarders die na de Duitse inval in Nederland, Engeland wisten te bereiken.

Na verloop van tijd werden ze naar Suriname overgeplaatst om daar schutterijen en dienstplichtigen te trainen voor militaire taken. Per schip voeren ze eerst naar Canada en vandaar via de Antillen naar Suriname. In Suriname moest hij veel op wacht staan. In zijn vrije tijd ontdekte hij echter ook de omgeving en maakte verschillende uitstapjes in de omgeving en in het oerwoud. Hier echter ontving hij ook het bericht dat zijn moeder was overleden; zij was pas 57 jaar. Hij kon er niet naar toe. Achteraf heeft hij wel gedacht dat het toch misschien wel mogelijk zou zijn geweest maar op dat moment leek het te gevaarlijk om terug te reizen. 

In 1944 toen de invasie van Normandie gepland werd verlieten ze Suriname en gingen op 1 maart 1944 in New York aan boord van het troepenschip "Queen Elisabeth" dat hun naar Engeland zal brengen om daar te trainen als voorbereiding op de invasie. Als Irene Brigade kwamen ze onder Canadees commando, de nederlanders niet talrijk genoeg om een zelfstandig leger te vormen. Op 7 augustus 1944 landen ze met zo'n 1200 mannen van de Prinses Irene Brigade in Arromanches, in Normandië, Frankrijk. Ze passeren Douvres, waar ze ruim 4 jaar eerder ook doorheen kwamen, maar nu totaal verwoest. Op 12 augustus nam de Brigade deel aan haar eerste gevechten bij Pont-Audemer en Saint-Come tegen de Duitse bezetter. Tijdens Operatie Market Garden neemt de Prinses Irene Brigade het bruggehoofd over de Maasbrug bij Grave over en installeerd zich in de loopgraven. Barten schrijft in zijn dagboek: "Onze afdeling is nog maar op halve sterkte. Brouwer en ik hebben nog maar 5 soldaten en geen korporaal.Wij krijgen een andere taak. De brug over de Oude Maas met een veel kleiner bruggenhoofd aan de Westkant van de corridor". Op 20 november zijn er aanwijzingen dat Horn bevrijd is en Barten vraagt toestemming om naar Horn te gaan. Als bewijs laat hij op 21 november een vaag krantenbericht zien aan zijn commandant en krijgt toestemming, maar moet zonder pardon overmorgen terug zijn. Hij kan meeliften met legerwagens en nog voor schemer aan in de Dorpstraat in Horn. Daar hangt een groot camouflagenet dwars over de weg om de Duitsers te beletten vanaf hun uitkijkposten in Roermond de transporten op de Rijksweg te observeren. De volgende dag wordt hij door Engelsen met een Jeep naar Weert gebracht waarna hij lift via Eindhoven, Bergen op Zoom naar Goes waar hij rond middernacht weer terug is bij zijn eenheid. De Prinses Irene Brigade is in Bergen op Zoom wanneer Duitsland op 5 mei 1945 capituleerd en op 30 mei 1945 rijdt de Prinses Irene Brigade via Rotterdam naar Den Haag voor een bevrijdingsparade. Op 6 augustus 1945 wordt de Sergeant Barten Eervol Ontslagen uit militaire dienst. 


Het uniform wordt momenteel nog uit voorzorg behandeld voor eventueel aanwezig ongedierte in de wollen stoffen en zal pas vanaf december dit jaar te zien zijn in het museum.